Partia Razem przeciwko przemocy wobec kobiet

Przemoc wobec kobiet i dzieci jest zakorzenioną historycznie postawą wynikającą z przekonania o niższości kobiet i dzieci względem mężczyzn. Jest przejawem strukturalnej dyskryminacji kobiet i dominacji mężczyzn w społeczeństwie oraz zjawiskiem powszechnym, które przybiera formy przemocy fizycznej, psychicznej, seksualnej i ekonomicznej.

Przypominamy także, że przemoc, wbrew stereotypowym przekonaniom, nie jest związana z wybranymi środowiskami - stosują ją wobec kobiet mężczyźni o różnym statusie społecznym, ekonomicznym i poziomie wykształcenia.

Przemoc wobec kobiet jest ogólnoświatowym problemem, któremu państwa powinny przeciwdziałać w czasie pokoju i wojny, pamiętając, że podczas konfliktów zbrojnych oraz po ich zakończeniu następuje eskalacja przemocy ze względu na płeć.

Faktyczna równość kobiet i mężczyzn powinna być standardem cywilizacyjnym. Każde państwo powinno potępiać przemoc wobec kobiet i nie może powoływać się na żaden obyczaj, tradycję lub względy religijne, aby uniknąć wypełniania zobowiązań w zakresie jej eliminowania.

Obecnie w Polsce co roku 800 tysięcy kobiet doświadcza przemocy fizycznej, ponad 150 ginie w wyniku przemocy domowej, więcej niż 95 tysięcy jest ofiarami przemocy seksualnej. Mężczyźni są sprawcami 90% zgłaszanych przypadków przemocy.

Przemoc, jakiej doświadczają kobiety i dzieci narusza podstawowe prawa człowieka, w szczególności: – prawa do życia – prawa do zdrowia fizycznego i psychicznego oraz integralności cielesnej – prawa do wolności od niewolnictwa – prawa do wolności i bezpieczeństwa osobistego – prawa do życia prywatnego i rodzinnego – prawa do sprawiedliwych i korzystnych warunków pracy – prawa do swobodnego przemieszczania się – prawa do wolności od tortur oraz innego nieludzkiego i poniżającego traktowania – prawa do wolności od wszelkich form dyskryminacji

Uznajemy, że kobiety i dziewczęta są bardziej niż mężczyźni narażone na przemoc ze względu na płeć oraz, że przemoc domowa dotyka kobiety w większym stopniu, a mężczyźni także mogą być jej ofiarami.

Polska na podstawie wiążącego ją prawa międzynarodowego, m. in. Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, Konwencji w Sprawie Likwidacji Wszelkich Form Dyskryminacji Kobiet, Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i Zwalczaniu Przemocy Wobec Kobiet i Przemocy Domowej jest zobowiązana do aktywnego przeciwdziałania zjawisku przemocy wobec kobiet oraz jej źródeł.

Razem uznając walkę z przemocą wobec kobiet i dzieci za swoje moralne zobowiązanie, a także prawne zobowiązanie państwa polskiego, zamierza aktywnie i skutecznie wypełniać zapisy konwencyjne, między innymi poprzez:

– stworzenie odpowiedniej liczby schronisk dostępnych dla osób dotkniętych przemocą domową; – zapewnienie odpowiedniej opieki psychologicznej, prawnej i społecznej ofiarom przemocy oraz leczenia dla sprawców przemocy; – szkolenia osób powołanych do zwalczania przemocy - w szczególności policjantów/tek, prokuratorów/prokuratorek, sędziów/ in oraz pracowników i pracownic służby zdrowia i opieki społecznej; – stworzenie mechanizmu skutecznego ściągania alimentów; – stałe monitorowanie polityki w zakresie zwalczania przemocy wobec kobiet i dzieci w celu wprowadzania coraz skuteczniejszych metod walki z tym zjawiskiem; – przeciwdziałanie stereotypom płciowym, w szczególności w procesie edukacji, ale również poprzez monitoring treści reklamowych; – rzetelną edukację seksualną, dostęp do antykoncepcji i bezpiecznej aborcji - wprowadzenie do programów nauczania profilaktyki przemocy uwzględniających problem komunikacji, radzenia sobie z agresją oraz rozwiązywania konfliktów; – wprowadzenie programów antydyskryminacyjnych i antymobbingowych w szkołach i zakładach pracy; – uczenie, w szczególności mężczyzn i chłopców, aktywnego zapobiegania wszelkim formom przemocy, między innymi poprzez programy realizowane w placówkach oświatowych i poza nimi; – odpowiedzialną, spójną i konsekwentną politykę edukacyjną państwa, mającą na celu społeczne ugruntowanie poglądu, że przemoc - w tym przemoc domowa - jest problemem sprawców, a nie ofiar, oraz że to sprawcy ponoszą wyłączną odpowiedzialność za jej stosowanie lub powstrzymywanie się od niej; – wprowadzenie do procedur sądowych mechanizmów mających na celu skuteczną ochronę przed wtórną wiktymizacją osób doświadczających przemocy; – wprowadzenie prawa realnie chroniącego ofiary przed sprawcą przemocy poprzez skuteczny zakaz zbliżania się oraz izolację sprawców przemocy, ograniczenie stosowania kar w zawieszeniu; – zmianę treści art. 197 Kodeksu Karnego zgodnie z teorią autonomii seksualnej i konwencją stambulską tak , aby przestępstwo zgwałcenia orzekać i karać w przypadku braku świadomego, nieskrępowanego przyzwolenia na akt seksualny; – podejmowanie międzynarodowej współpracy w celu zapobiegania, zwalczania i ścigania sprawców wszelkich form przemocy, a także ochrony ofiar i oferowania im wsparcia.

Razem stoi na stanowisku, że państwo zobowiązane jest do zapewnienia swoim obywatelkom i obywatelom bezpieczeństwa, a jedynie racjonalna i konsekwentna polityka antyprzemocowa oraz antydyskryminacyjna jest w stanie zagwarantować w tym zakresie odpowiednie standardy.