Bezpieczna rodzina

Jako pacjenci i pacjentki zasługujemy na poczucie bezpieczeństwa, profesjonalizm i szacunek. Żeby to zagwarantować, państwo musi przestać oszczędzać na ochronie zdrowia i przeznaczyć na ten sektor co najmniej 8 proc. PKB. Lekarz, pielęgniarka czy diagnostka muszą godnie zarabiać i być zatrudnieni na normalnych umowach o pracę.

W rodzinach opiekujemy się sobą nawzajem, jeśli jest to konieczne. Nie może to jednak oznaczać, że państwo wypisuje się z obowiązku dbania o dobro osób starszych i osób z niepełnosprawnościami. Każda osoba niesamodzielna powinna móc liczyć na opiekę w domu, gwarantowaną przez samorząd.

Bycie rodzicem to wiele radości i miłości, ale też pracy. Państwo musi aktywnie wspierać rodziny, zwłaszcza kobiety, które wykonują tej pracy znacznie więcej. Chcemy wprowadzenia 480-dniowego urlopu rodzicielskiego, dzielonego po równo między rodziców. Alimenty to nie prezenty - państwo musi wreszcie zacząć na serio ścigać rodziców, którzy uchylają się od utrzymywania swoich dzieci. Każde dziecko powinno mieć zagwarantowany dostęp do taniego przedszkola i żłobka.

Szkoła powinna być miejscem, do którego dzieci i młodzież po prostu lubią chodzić, w którym czują się szanowane, gdzie docenia się ich zdolności i pomaga się radzić sobie z trudnościami. To nie jest miejsce na religijną czy nacjonalistyczną indoktrynację. To też najgorsza możliwa przestrzeń na oszczędności. Chcemy, żeby na edukację przeznaczać co najmniej 6 proc. PKB, zacząć wreszcie godnie płacić nauczycielkom i zadbać o potrzeby wszystkich uczniów i uczennic.

Wynajem na rynku prywatnym czy kredyt na 30 lat - mamy dość takich dylematów. Troska o to, żeby ludzie w Polsce mieli gdzie mieszkać i żyć, to zadanie państwa. Skończymy z przywilejami dla deweloperów i banków. Wprowadzimy państwowy program budowy mieszkań na tani wynajem, tak żeby każda rodzina miała własny kąt.